Το ουρικό οξύ είναι προϊόν μεταβολισμού των πουρινών (πρωτεϊνών) και όταν είναι αυξημένο προκαλεί διαταραχές, όπως φλεγμονή στις αρθρώσεις. Στην ουσία δηλαδή δημιουργούνται ουρικοί κρύσταλλοι και άλατα.
Η επίμονη υπερουριχαιμία χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, την πρωτογενή και τη δευτερογενή. Η πρωτογενής υπερουριχαιμία συνήθως διαρκεί για όλη τη ζωή του ατόμου και δεν οφείλεται σε συνυπάρχουσες ασθένειες ή φαρμακευτική αγωγή. Η δευτερογενής υπερουριχαιμία, αντιθέτως, συνδέεται με συνυπάρχουσα ασθένεια ή φαρμακευτική αγωγή, η οποία συντείνει στην αύξηση παραγωγής ουρικού οξέος ή στη μείωση έκκρισης του από τα ούρα.
Στην περίπτωση λοιπόν αυξημένου ουρικού οξέος στο αίμα, ο στόχος που τίθεται είναι η απώλεια βάρους (εάν φυσικά ο ασθενής είναι υπέρβαρος), η αποβολή ουρικού οξέος από το σώμα, καθημερινή κατανάλωση πολλών υγρών και σίγουρα, η αποφυγή επιπλοκών δηλαδή προβλήματα στα νεφρά (νεφρολιθίαση,νεφροπάθεια) και αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
Σε γενικά πλαίσια, είναι απαραίτητο η Nutrition του ασθενούς να είναι με ελάχιστα λιπαρά, αυξάνοντας έτσι το ποσοστό υδατανθράκων στο καθημερινό διαιτολόγιο. Ιδιαίτερη προσοχή να σημειωθεί στην κατανάλωση αλκοόλ. Ακόμα, θα πρέπει να γίνεται καθημερινή κατανάλωση νερού άνω των 2 λίτρων και σημαντική πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων. Τέλος, ο ασθενής είναι απαραίτητο να ενημερωθεί για το ποιες τροφές είναι πλούσιες σε πουρίνες, ώστε να τις αποφύγει. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση τροφών που περιέχουν 150-825 mg πουρινών/ 100 γραμμ., ενώ συνιστάται η αραιή συχνότητα κατανάλωσης τροφών που περιέχουν 50-150 mg πουρινών/ 100 γραμμ.
Παρακάτω, θα βρείτε σε πίνακες τις τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνες και εκείνες που έχουν λιγότερη περιεκτικότητα σε αυτές, οπότε και μπορείτε να τις καταναλώνεται σε ελάχιστες ποσότητες.
ΤΡΟΦΕΣ ΜΕ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΠΟΥΡΙΝΕΣ (100-1000 mg) | |
|
|
ΤΡΟΦΕΣ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΠΟΥΡΙΝΕΣ (9-100 mg) | |
|
|
Γι’ αυτό, η τήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής και η διατήρηση ενός υγιούς βάρους είναι για άλλη μια φορά το α και το ω για να εξασφαλίσουμε την υγεία μας. Εάν όμως η υπερουριχαιμία επιμένει, τότε ασφαλώς θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για να σας προτείνει κάποια φαρμακευτική αγωγή.